Een kraai maakt een draai en verandert zijn vlucht
Een mens met een wens, kijkt omhoog, met een zucht.
Twee mussen kussen, vol hartstocht de aarde
En jij bent tegen mij, (de laatste tijd), niet meer aardig...
Waarom?

De regen valt tegen, de straten zijn nat
’t is zeven na negen en ik ben het wachten zat.
Twee handen, niets omhanden, zoeken warmte, bij een kop
En de ruit weerspiegelt fruit en het wachten. Waarop?
Ja, Waarop?

Om ’t even hoe ’t leven het einde verzint
Een afscheid begint van zodra iets (nieuws) begint.
Laat stromen je tranen
Tril de pijn uit je lijf
En hou op jezelf te blamen
Je was alleen maar tijdverdrijf.

Een kraai maakt een draai en verdwijnt in het zwart
Een mens met een wens (kijkt), onbeweeglijk, verward.
Twee zinnen verzinnen, de vraag die zich stelt
Maar diep hier vanbinnen, daar wist ik het,
Weet ik het wel!

Om ’t even hoe het leven het einde verzint
Een afscheid begint al van zodra iets begint.

Laat stromen je tranen
Tril de angst uit je lijf
En hou op jezelf te blamen
Dat is alleen maar tijdverdrijf.


Tekst en muziek: Jo Huylebroeck